مدتی از حضور ما در ونزوعلا میگذرد.به حمدالله با وجود نگرانی های زیادی که زنم و خواهرم و شوهرش داشتند تا کنون به مورد ناامنی و سرقت بر نخوردیم.تا قبل از سفرمان همیشه نگران این موضوع بودند.گرچه من برایشان گفته بودم که در حدود چهارسال زندگی من در ونزوئلا مشکلی نداشتم اما با توجه به مطالب زیادی که خوانده بودند باور این موضوع برایشان سخت مینمود.به خاطر میاورم که شوهرخواهرم در مدتی که من اینجا کار میکردم و او ایران بود همیشه به من میگفت که سوغات از ونزوعلا برایمان اسلحه بیاور.گرچه اکنون چیزی از آن دوران و زخم زبانها نمیگوید.اما هر از گاهی خاطره خفت شدن با چاقو و دزدیده شدن موبایل زنم را بازگو میکند و میگوید کاش زودتر آمده بودیم و تا الان شرکتمان به بهره برداری رسیده بود.البته ما فکر نمیکنیم که ونزوئلا مدینه فاضله باشد و ما در نهایت امنیت به سر میبریم.بسیار مراقب هستیم تا اخر شب جای مشکوک یا خطرناک نرویم.اما چیزی که در کل تا کنون احساس کردیم امنیت و ارامش بسیار بیشتر از تهران است.البته هیج جای دنیا امنیت مطلق وجود ندارد.چه بسیار اخبار قتل هایی در مدارس امریکا یا استرالیا میشنویم.حمله افراد با اسلحه یا بی اسلحه به مهاجران در اروپا و قتل های بی سر و صدا در روسیه یا شرق اسیا.هوای شهر نیز مثل بیشتر شهرهای دنیا قابل قیاس با تهران نیست.اسمانی که در تهران شباهنگام به علت الودگی هوا تنها با چند ستاره انگشت شمار مزین بود در تمام شهرهای ونزوعلا پر از ستاره های ریز و درشت میباشد.در دبی نیز در جاده های دور از شهر که آلودگی نوری کمتر بود آسمان شب به زیبایی شبهای ونزوئلا بود.اما با هوایی به شدت شرجی و گرم و البته نه به تمیزی ونزوئلا.در بین شهرهای ونزوئلا کاراکاس به نسبت باقی شهرها هوای الوده تری دارد که البته آن هم با هوای شهرهایی مانند تهران و اصفهان و تبریز و دیگر شهرهای وبلاگ ایران قابل قیاس نیست.
ادامه دارد