دیروز دفتر دوم را نیز دیدم و مجددا مورد پسندمان قرار نگرفت.این بار دلیلمان تمیز نبودن ساختمان بود
امروز زن من و خواهرم از وکیلمان در مورد ادامه تحصیل سوال کردند.با توجه به اینکه هر دو مدرک لیسانس خود را در ایران ترجمه رسمی کرده بودند شروع درس برای فوق لیسانس بسیار آسان خواهد بود.وکیلمان گفت که امکان گرفتن بورس تحصیلی نیز وجود دارد که برای هر نفر تقریبا 5000 دلار هزینه دارد.قرار شد که فرمهای قرارداد را بیاورد و شرایط دقیق را برایمان توضیح دهد تا برای سال تحصیلی بعدی زنم و خواهرم درسشان را شروع کنند.تا سال بعد زبان این دو عزیز نیز خوب میشود و میتوانند درس بخوانند.خانمها همچنین به دنبال باشگاه ورزشی هستند.این موارد ممکن است به نظر ولخرجی بیایند اما با توجه به قیمت دلار قیمت بسیار مناسبی دارند و ارزان هستند و این پول ارزش شادابی و نشاط و جلوگیری از افسردگی و دلتنگی را دارد.ما همیشه از این برنامه ها استقبال میکنیم زیرا در عین ارزان بودن فواید روحی و جسمی فراوانی دارند.بعضی از مواد اولیه ای که برای پختن غذاهای ایرانی نیاز داریم اینجا پیدا نمیشود.در کل ونزوئلا در بسیاری از موارد متفاوت از ایران میباشد.مثلا برای شستشو بجای پودر معمولا از مایع چند منظوره استفاده میشود.ارد گندم بسیار کم است و معمولا مختص نانواییهاست.چون کمتر پیش می‌آید کسی در خانه نان یا کیک یا شیرینی بپزد.لوبیا قرمز نیز خیلی دیده نمیشود و ما را در تهیه قرمه سبزی با لوبیا قرمز ناکام گذاشت!در عوض نوعی لوبیا وجود دارد که سیاه رنگ و البته به غایت خوش طعم است که البته نمیتوان با آن قرمه سبزی پخت.زیرا رنگ غذا کاملا سیاه میشود.بعضی از میوه هایی که در ایران هست نیز اینجا نایاب است همچون گیلاس و انار و در عوض میوه هایی اینجا وجود دارند که در ایران نیست همچون پارچیتا که بسیار ترش است یا مامون که میوه هایی سبزرنگ و کوچک هستند و گوشتی بسیار لذیذ با هسته ای بسیار لزج دارند که میتواند برای هر کس خطرناک باشد.البته فعلا فصل مامون نشده و من از تجربه گذشته ام این را میگویم.در کل قیمت بیشتر میوه ها نسبتا ارزان است.البته میوه های وارداتی گرانتر از میوه های محصول خود ونزوعلا هستند. دستفروشهایی نیز هستند که چرخهای آب پرتقال گیری دارند و آب پرتقال بسیار تازه میفروشند که بسیار خوشمزه است و کار و کسبشان نیز بسیار پر رونق است.
ادامه دارد