افسوس در زندگی

چند روز است که مدارک نهایی اقامت من و زنم صادر شده است.با داشتن این مدرک حالا تنها تفاوتی که با یک ونزوئلایی داریم عدم اجازه و حق رای دادن در انتخابات های کشوری است.حتی هم اکنون میتوانیم در انتخابات های شهری مانند انتخاب شهردار و شورای شهر و غیره شرکت کنیم.فعلا اقامت شوهر خواهرم و زن و بچه هایش نیامده اما آنها هم باید به همین زودی ها صاحب برگه ها و مدارک اقامت شوند.این روزها افسوس زیادی میخورم که اگر سالها عمر و وقت و انرژی خود را در شرکتی که در ونزوئلا کار میکردم هدر نداده بودم و از سال اول با شوهر خواهرم به کار خصوصی خود پرداخته بودیم الان چه شرایطی داشتیم.البته وی نیز آن زمان ها علاقه ای به مهاجرت به ونزویلا نداشت.نکته دیگر که میخواستم صحبت کنم راجع به نوع ویزاهاست.حرفی که در ایران میزنند که ونزوئلا از ایرانی ها ویزا نمیخواهد دروغ محض است که میخواهند دیپلماسی ایران را قوی جلوه دهند.تنها اتفاق این است که اگر از ایران درخاست ویزای توریستی ندهید ممکن است در فرودگاه کاراکاس ویزای تویرستی 15 روزه تا سه ماهه به شما بدهند که آن هم تضمینی ندارد و یکی از دوستهای خودم از فرودگاه دوباره به ایران دیپورت شد.تازه اگر آنجا ویزا بگیرید و وارد شوید با آن ویزا هیچ کاری نمیتوانید بکنید.نه خرید و فروش نه اقامت و نه حتی ازدواج.اگر میخواهید واقعا به ونزوئلا بیایید سعی کنید راه قانونی را پیدا کنید و از راه قانونی و درست اقدام کنید. آمدن بدون ویزا و گرفتن پاسپورت بعد از دو یا سه ماه و اینها فقط دروغ هستند که پول شما را بالا بکشند.باز میل خودتان است که حرف منی که چند سال اینجا بودم و اینجا کار کردم و الان اقامت قانونی دارم را قبول کنید یا دوست داشته باشید میانبر بزنید.